Figa_galeria

Odrobaczanie kotów

Najczęściej odrobaczamy kocięta i młode koty.
U dorosłych zwierząt zabieg ten wykonujemy rzadziej.

Zalecany terminarz odrobaczania kotów:

- pierwsze  - 3 tydzień życia
- drugie      - 6 tydzień życia
- trzecie     - 3 miesiąc życia
- czwarte   - 6 miesiąc życia

- koty dorosłe -  1-2 razy w roku.

Niebieski Rosyjski

Niebieski Rosyjski

Historia  Kot rosyjski niebieski jest rasą  kotów krótkowłosych, pochodząca z zachodniej Rosji z okolic Archangielska nad morzem Białym, stąd też znane są jako koty  archangielskie. Efektowny i niezwykły rosyjski kot niebieski jest rasą naturalnego pochodzenia, u której połączenie budowy ciała, koloru i faktury sierści daje uderzający efekt. Jest jedną z nielicznych naturalnych ras.

Początek rasy datuje się na XVII wiek wtedy to już gościły na polskich dworach książęcych. Koty rosyjskie niebieskie zabierano w dalekie podróże na statkach i tak ok.1800 r. większą ilość tych kotów na statkach handlowych przywieźli marynarze do Anglii gdzie zdobyły dużą popularność.

Podczas II wojny światowej rasa ta została zagrożona wyginięciem dlatego po II wojnie światowej w Szwecji powstał program odnowy tej wspaniałej rasy. W 1960 r. urodził
się pierwszy odnowiony i udokumentowany miot. Według legendy koteczkę rosyjską niebieską posiadał car Mikołaj II. Dwie przedstawicielki tej rasy posiadał także papież Jan Paweł II w Watykanie.

 Do Polski pierwszy przedstawiciel odnowionej rasy został przywieziony w roku 1990. Był to kocur Ragdaj Czarus. Pod koniec roku 1991 zostały sprowadzone do Polski trzy kotki rosyjskie niebieskie, m.in. Ilia Akwamarin. Ragdaj i Ilia zostali rodzicami pierwszego miotu rosyjskiego niebieskiego w Polsce.

Na pierwszych wystawach wszystkie krótkowłose koty niebieskie pokazywane były w jednej klasie, niezależnie od typu. Na wystawach w Anglii pierwsze koty rosyjskie niebieskie zostały pokazane w roku 1875, w klasie kotów o niebieskim umaszczeniu.

W 1912 r. rosyjskiemu kotu niebieskiemu przyznano jego własne klasy, lecz w trakcie II wojny światowej rasa niemal wyginęła, a ocaliło ją tylko krzyżowanie z syjamami.

Koty o pozaeuropejskim typie wystawiano wtedy jako niebieskie rosyjskie, lecz z czasem hodowcy podjęli wspólny wysiłek, aby powrócić do przedwojennych cech rasy i w 1966 r. zmieniono wzorzec, by stwierdzić wyraźnie, że typ syjamski jest u niebieskiego kota rosyjskiego niepożądany. Obecnie jest uznawany za poważną wadę kota rosyjskiego. Krzyżowanie kotów rosyjskich z syjamami daje jednak znać o sobie do dzisiaj, gdy
w miotach kotów rosyjskich rodzą się białe kocięta, które z czasem zyskują znaczenia point. Niektórzy hodowcy próbowali wychodować z tej odmiany barwnej rasę siostrzaną, zwaną kotem archangielskim, ale nie została ona uznana przez FIFe.

Wygląd  Jest kotem średniej wielkości o smukłej sylwetce. Kot rosyjski ma stosunkowo długie nogi, zakończone małymi owalnymi łapkami. Pojawiające się cechy kotów orientalnych - mogące się pojawiać ze względu na wcześniejszą konieczność krzyżowania
z m.in. kotami syjamskimi - są uznawane w/g standardu za wadę. Oczy w kształcie migdałów, na ogół zielonego koloru, odstępstwo od tego (kolor żółtawy - typowy u młodych kociąt tej rasy) stanowi wadę u kotów dorosłych. Uszy są duże i postawione.

Charakterystyczne jest umaszczenie piękne, podwójne  pluszowe futro w kolorze niebieskim srebrzącym się co zawdzięcza milimetrowej długości białej końcówce włosa. Skóra jest niebieska (co widać wyraźnie na wewnętrznej stronie ucha). Nos oraz poduszki łapek - zgodnie ze standardem powinny być lawendowe. Niepożądaną cechą są jakiekolwiek wtrącenia koloru białego. Pełny opis standardu w języku polskim według: FIFe, WCF,TICA.

Charakter  Jak dla każdego kota, najważniejsze dla niego są pierwsze tygodnie jego życia, gdyż prawidłowo wychowane, mają niezwykłą zdolność nauczenia swoich ludzkich opiekunów rozumienia kociego świata. Młode kociaki są bardzo ciekawe otoczenia. Uwielbiają zabawy, tak samo jak dorosłe koty, po których nie zawsze to widać. Koty rosyjskie niebieskie są niesamowicie zwinne, poruszają się bardzo cicho. Mimo, że lubią zwiedzać każdy zakamarek mieszkania, rzadko zdarza im się coś zniszczyć . Są bardzo przyjacielskie, uwielbiają zabawy z opiekunem np: z piórkiem, sznurkiem. Lubią także towarzystwo innych kotów. W stosunku do ludzi są towarzyskie i niezwykle czułe. Kot rosyjski wybiera i przywiązuje się do jednego człowieka, któremu będzie to szczególnie okazywać. Starają sie "pomagać" przy wszystkich zajęciach. Wyjątkowa inteligencja kota rosyjskiego pozwala mu na nauczenie się prostych sztuczek, w tym aportowania. Cenią sobie spokój. Otwarty dom z niekończącymi sie odwiedzinami gości to nie jest miejsce dla niego. Koty rosyjskie są bardzo ciekawe wszystkiego co nowe. Lubią podróżować, idealnym rozwiązaniem są samochodowe szelki zamiast transportera pozwalające kotu na obserwację otoczenia. Długo i troskliwie opiekują się swoim potomstwem (nawet półrocznym). Ze strony opiekuna potrzebują znacznej uwagi. Pozostawione samym sobie będą to bardzo mocno przeżywać. Kot rosyjski jest wyjątkowo eleganckim i wbrew obiegowym opiniom o kotach, lojalnym towarzyszem

Pielęgnacja  Jego krótka sierść nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Należy ją regularnie, lecz nie za często, czesać gumową szczotką najlepiej jednak poświęcić swojemu pupilowi dziennie trochę czasu na głaskanie w moim domu jest to rytuał . Jego dieta powinna być dobrze zbilansowana, aby zapewnić dobrą kondycję jemu i jego sierści.

Jak kota przyzwyczaić do obecności nowego towarzysza

Przede wszystkim trzeba zadbać szczególnie o tego pierwszego. Nie możemy dać mu odczuć, że coś się zmieniło(choć dom będzie postawiony na głowie). Maleństwo, które pojawi się w naszym domu, podyktuje warunki wspólnego egzystowania.

Nie zmieniajmy "staremu" kotu miejsca miski, odpoczynku i zabawy - to co jego - to święte. Kot musi się czuć bezpiecznie i być pewien, że nic mu nie grozi.

Nie faworyzujmy" nowicjusza" w żadnej rzeczy. Jeżeli na kolanach mamy malucha 15 minut, to tyle samo poświęcamy czasu i zabawę temu starszemu.

Dobrze jest mieć dwie oddzielne miski do jedzenia po przeciwnych stronach i karmić w tym samym czasie. Od samego początku uczyć, gdzie każdy z nich ma swoje miejsce do jedzenia. Starać się to robić konsekwentnie - nie zrażać się do malucha bo początkowo będzie i tak robił po swojemu. Dopiero z czasem zaczyna pojmować, że każdy ma swoje miejsce.

Koty starsze nie lubią nowości w postaci nowych lokatorów. Często przez nieumiejętną opiekę, czują się odrzucone, zazdrosne(i tu zaczynają się kłopoty w postaci demonstracji," ja tu jeszcze mam coś do powiedzenia, żadne małe nie odbierze mi tego co moje".

Najgorsza rzecz jaka może być to utrata zaufania kota do opiekuna. To są już poważne konsekwencje. Kot starszy może się obrazić i żadne argumenty nie przemówią do niego. Znane są przypadki, że nawet potrafi wyjść z domu albo uciec i nigdy już nie wraca.

Zaufanie - to podstawa dobrego, wzajemnego funkcjonowania, to wiara i uczucie właściciela do kota i na odwrót.

Kot potrafi wyrażać swoje emocje, zadowolenie, czy niechęć. Wbrew opiniom, że kota nie da się wychować, stwierdzam iż, umiejętne, wzajemne porozumienie jest gwarantem powodzenia. Właściciel wyznacza granice, które kot nie powinien przekraczać. Sam kot też ma wymagania względem swojego opiekuna. Tak samo jak ludzie jest bardzo wrażliwy, potrzebuje potwierdzenia, że jest kochany i chciany w domu.

Pieszczoty i pochwały powinny codziennie znajdować się w harmonogramie kocim. Oprócz dobrego jedzenia, czystej miski z wodą i nienagannym stanie kuwety, wydawałoby się już, że to wszystko co mu trzeba. Jednak to bardzo krzywdzące stwierdzenie. A dlaczego?

Koty uwielbiają rozmawiać - tak.. brzmi to dziwnie, mają swój język, którym się posługują, by pokazać swój nastrój, humor, dobry dzień, chęć pieszczot itp. Doskonałymi są psychologami, potrafią bezbłędnie ocenić nasz nastrój , humor na postawie naszej mimiki twarzy, gestów, ruchów ciała i potrafią dowiedzieć się, czy dostaną to co chcą w danej chwili.

Ważne jest aby kot starszy był dobrze wychowany bo przykład jest czerpany przez tego "malca". Jeżeli kot starszy skacze po stole i do tego ma przyzwolenie opiekuna - to można być pewnym ,że ten "mniejszy" będzie dokładnie robił to samo.

Żmudne powtarzanie komend typu "fuj", "nie wolno" " fe", "psik" do tego odpowiednio zaakcentowane prowadzą do sukcesu. Analogicznie należy również postępować podczas nagradzania. Wszystkie pożądane zachowania kota muszą być bezwzględnie również nagradzane. Taka metoda powoduje utrwalenie w świadomości kota ,że zrobił dobrze i kojarzą mu się same dobre rzeczy z tym faktem. Karygodny jest sposób, który z przykrością dotyka psy - popularna kara cielesna, czyli bicie. To nie wchodzi zupełnie w ramy szkoleniowe. Efekty? Wręcz przeciwne - kot zestresowany, niepewny - to kot podatny na choroby, złośliwy a nawet i agresywny. Dlatego pamiętajmy iż, kot karany cieleśnie nigdy nie zaufa nam stuprocentowo!

W fazie adaptacyjnej, kot starszy nie chce tolerować sublokatora, który snuje się po jego terytorium. W jego odczuciu - to coś strasznego, "ktoś" ładuje się na jego posłanie, bawi się zabawkami - okropność! Bywa tak ,że nawet jest trochę agresywny, odpędza intruza , ale to nie powód do zmartwień - wszystko się unormuje w odpowiednim czasie.

Oswojenie z zapachem, zmianami, jakie zaszły niepodziewanie następuje już po tygodniu przebywania "malca" z dużym kotem. Przyzwyczaja się do tego, że ktoś mu podjada z jego ukochanej miski, bezczelnie włazi na kolana swojej pani/a, zajmuje ulubione miejsce do drzemki na kaloryferze - a wszystko to w imię dozgonnej przyjaźni.

Kiedy taki moment przychodzi to starszy kot temu "małemu" pozwala na wszystko, mało tego często sam powoduje zaczepki by sprowokować do zabawy, troszczy się i okazuje to przywiązanie na każdym kroku. A już widok dwóch goniących się kotów po całym mieszkaniu - to 100% sukces wychowawczy i stworzenie pełnej harmonii w ognisku domowym.

o Autorze

Ewa  Wilczek http://www.zaradni.pl/porada/695,jak_kota_przyzwyczaic_do_obecnosci_nowego_towarzysza

Artykuł pochodzi z serwisu "http://albercik.pl">Albercik.pl - darmowe artykuły na WWW</a><br><br>

Hipoalergiczny kot  niebieski  rosyjski

Alergia wywoływana kontaktem ze zwierzętami, głównie kotami, jest jedną z najbardziej dokuczliwych i powszechnych. Ocenia się, że nawet dziesięć do piętnastu procent właścicieli, już po jednorocznym przebywaniu na stałe ze swoimi kotami, zaczyna zdradzać objawy alergii. Problem może nasilać się z czasem, ponieważ w domu, gdzie zwierzę mieszka, alergeny są praktycznie wszędzie.
Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie istnieje alergia na kocią sierść. Czynnikiem alergicznym jest wydzielina białkowa znajdująca się w kociej ślinie oraz wydzielina z gruczołów łojowych.
Kot, wylizując sobie futerko, nanosi na nie alergen - glikoproteinę Fel d1, która wysychając spada z kociego futra i osadza się w całym mieszkaniu.
Drobinki glikoproteiny Fel d1 osadzają się w trudno dostępnych miejscach, w dywanach, w tapicerowanych meblach i mogą tam pozostawać jeszcze wiele miesięcy po tym, gdy kot przestanie się tam pojawiać. Dlatego też usunięcie kota z domu nie może dać i nie daje natychmiastowego efektu złagodzenia reakcji alergicznych.
Koty rosyjskie niebieskie wydzielają mniej glikoproteiny Fel d1, niż inne rasy kotów, ale nie oznacza to, że mogą być uważane za koty hipoalergiczne. Tak naprawdę nie istnieje kot "dla alergików".
Oczywiście, są rasy, które w mniejszym stopniu wyzwalają u osób uczulonych reakcje alergiczne, ale tak naprawdę nikt nie może zagwarantować, ze kontakt z kotem nie wywoła uczulenia. Koty z krótkim futrem, mniej gęstym, jak np. cornish i devon rexy, podobnie jak rosyjskie niebieskie są często sprzedawane jako te "hipoalergiczne". Oczywiście, tak jak i w przypadku kotów rosyjskich niebieskich, nie jest to prawdą. Zwyczajnie, krókie i jedwabiste, dosyć gładkie futerko nie wypada i nie zalega na meblach, pdłogach i dywanach w takiej ilości jak futro innych kotów, ale nawet niewielka nieraz ilość wystarczy, aby wywołać reakcję alergiczną.
Niejednokrotnie bywa i tak, że człowiek ma uczulenie na białko wydzielane przez konkretne koty. Dlatego też dobrze jest przed decyzją o kupnie kota odwiedzić hodowlę, w której chce się zwierzę kupić i posiedzieć przynajmniej przez godzinę w towarzystwie mieszkających w niej kotów i kociąt.
Możliwe jest wykonanie odczulania czyli immunoterapii swoistej. Polega ona na regularnym, podskórnym podawaniu alergenu, w stopniowo zwiększających się dawkach. Zmienia to odpowiedź systemu obronnego organizmu, przez co na uczulający nas czynnik odpowiada on inaczej niż dotąd – co z kolei hamuje nieprzyjemne objawy.
Odczulanie wskazane jest szczególnie, jeśli nie można usunąć alergenu z otoczenia, oraz jeżeli organizm słabo lub wcale reaguje na leczenie farmakologiczne. Można jednak rozważyć je również dla własnej wygody, jeśli chcemy koniecznie mieć nadal kota.
W razie wystąpienia słabych i niedokuczliwych objawów alergii można posiłkować się tabletkami z wapnem – mogą być musujące, działają nieco szybciej. Jeżeli to nie wystarcza, w aptekach dostępne są środki przeciwuczuleniowe, które można nabyć bez recepty.
Przy bardzo nasilonych objawach koniecznie trzeba skontaktować się z lekarzem alergologiem – poradnie zwykle znajdziemy przy szpitalach lub w państwowych i prywatnych ośrodkach zdrowia.
Alergia na kocią sierść jest tak naprawdę uczuleniem na wydzielinę białkową, glikoproteinę Fel d1. Znajduje się ona w kociej ślinie i gruczołach łojowych. Kot wylizując futerko przenosi ją na sierść.
Panuje przekonanie, że koty rosyjskie niebieskie są idealne dla alergików, gdyż nie uczulają. Jest to przesąd. Nie ma kotów hipoalergicznych. Koty rosyjskie niebieskie mają jednak krótkie futerko, więc mniej go zalega na podłogach, meblach czy dywanach.

Jak dbać o kota?

Kot to bardzo wdzięczne i niezwykle rozumne zwierzę. Aby zdrowo wyglądał należy przede wszystkim zadbać o jego zdrowie.

Poniżej podamy kilka porad jak zadbać o naszego pupila. Ale za mim zapoznamy się z elementami pielęgnacji kota przyjrzyjmy się żywieniu i chorobom kotów.

Żywienie kota

Każdy kot, aby zdrowo  wyglądał i rozwijał się musi jeść wystarczającą ilość białka, węglowodanów, tłuszczów oraz witamin i minerałów. Bez dostarczenia kociemu organizmowi optymalnej dawki tych składników kot będzie często chorował i źle wyglądał. Koty trzymane w domu wymagają znacznie innej diety niż koty podwórkowe.

Jakie składniki odżywcze powinna zawierać dieta kota?. Organizm kota powinien mieć zapewnioną odpowiednią ilość białka. Białko potrzebne jest do prawidłowego wzrostu kota. Dzięki niemu kot ma dobrą kondycję i odporność na choroby. Głównymi produktami zawierającymi białko są: mięso, mleko, ryby i jaja.

W diecie nie powinno zabraknąć również węglowodanów, które dostarczają kotu energii. Produktami bogatymi w węglowodany są : ziemniaki, ryż, płatki zbożowe. Należy je podawać w niewielkiej ilości po uprzednim ugotowaniu. Zbyt duża porcja węglowodanów może odłożyć się w postaci  tkanki tłuszczowej.

Kolejnym ważnym elementem diety kota jest dostarczanie odpowiedniej ilości tłuszczów. Tłuszcze są niezbędne w prawidłowym żywieniu kota. Dodają one pupilom energii, sprawiają, że ich sierść jest błyszcząca i gładka. Jeśli nie dostarczymy odpowiedniej ilości tłuszczów to wówczas sierść kota stanie się matowa. Tłuszcze pochodzą głównie z ryb oraz mięsa. W diecie kota nie powinno zabraknąć z jednej http://ministartups.wordpress.com/   białek, węglowodanów, lipidów, a z drugiej - witamin i minerałów. Są one niezbędne ponieważ przyczyniają się do prawidłowego wzrostu i rozwoju kota.

Pielęgnacja kota

W codziennej dbałości o kota nie należy zapominać o jego pielęgnacji. Polega ona przede wszystkim na kontrolowaniu stanu jego uszu, oczu, czy pielęgnacji  jego sierści.

Ważnym elementem w pielęgnacji kotka jest szczotkowanie jego sierści. Pupile o krótkiej bądź półdługiej sierści wymagają codziennego szczotkowania tylko w okresie linienia. Polecane jest to z tego względu, że kot musiałby sam usunąć zbyt dużą ilość niepotrzebnej sierści. Szczotkowanie zaczynamy od czesania z włosem od szyi do ogona. Następnie delikatnie i  ostrożnie pod włos.

 Na koniec zaś powtórnie z włosem. Przy takim zabiegu niektóre koty mogą być niespokojne, ale jest on dla nich przyjemnością. Do szczotkowania najlepsze są szczotki z naturalnego włosia bądź też ze specjalnie zagiętymi drutami.

Kolejnym krokiem w pielęgnacji kota jest mycie i czesanie. Dotyczy to głównie kotów długowłosych. Do mycia kota potrzebna jest wanienka w odpowiedniej wielkości. Czyli taka, w której kot zmieści się cały. Szampon do mycia najlepiej jest kupić w dobrym sklepie zoologicznym. Mycie zaczynamy od puszczenia letniej wody. Umieszczamy kota w wanience trzymając go mocno za przednie łapy jedną ręką. Drugą zaś myjemy go. Nie wolno w żadnym wypadku zanurzać kota. Szampon należy dokładnie spłukać a następnie wytrzeć sierść dosyć ciepłym ręcznikiem. Po osuszeniu należy sierść dokładnie rozczesać. Do tego celu używamy metalowego grzebienia z rzadkimi zębami. Szczególnie dobrze rozczesać należy sierść na brzuchu i pomiędzy nogami.

Następnym krokiem w pielęgnacji  jest  suszenie . Najlepiej sierść schnie sama w ciepłym pokoju. Jeśli chcemy przyspieszyć suszenie możemy użyć suszarki, ale sierść będzie matowa. Wygodnym rozwiązaniem jest suszenie suszarką przy jednoczesnym czesaniu.

Ważnym elementem pielęgnacji jest usuwanie kołtunów. Poplątane włosy wcześniej rozdzielamy palcami a potem rozczesujemy. Natomiast jeśli włosy bardzo się poplątały wówczas należy rozciąć je specjalnym nożykiem.

Innym również ważnym elementem pielęgnacji kota jest kontrola oczu. Niewielkie zaskorupienia w kącikach oczu należy usuwać wilgotną i miękką ligninową ściereczką.

Będąc u szczepienia należy zbadać też zęby kotka. Kamień nazębny powinien być skutecznie usunięty, a zęby zniszczone powinny być wyleczone.

Należy również przestrzegać terminów szczepień ochronnych. Szczepienia przeciwdziałają niektórym chorobom, takim jak: panleukopenia, wścieklizna, zakaźny katar  czy białaczka. Szczepienia wykonywane są przez lekarza weterynarii.

Do pielęgnacji kota jest dostępnych mnóstwo preparatów. Są to przede wszystkim: szampony, żele, czy spreye. Wybierając kosmetyki do pielęgnacji kota dobrze jest zasięgnąć porady lekarza.

Artykuł pochodzi z serwisu "http://artykuly.com.pl">artykuly.com.pl</a> -  Twojego źródła artykułów do przedruku.

Drapak dla kota

Każde zwierzę - bez względu na to, czy jest to milutki psiak czy rozrabiający kociak - zasługuje na jak najlepsze warunki ku temu, aby się prawidłowo rozwijać, nie tylko w sensie fizycznym.

Nie chodzi tu oczywiście o prowadzanie zwierzaka do weterynarza na „terapie”, bo byłoby to całkowitym absurdem. Dbałość o rozwój psychiczny zwierzęcia polega bowiem na tym, aby okazać mu, że jest dla nas ważnym stworzeniem, o które się troszczymy i o które dbamy.

Oznacza to, że ich właściciele powinni im zapewnić właściwy czas na zabawę, rozwój fizyczny oraz, o czym niestety wciąż wiele osób zapomina, także i psychiczny. W przypadku rozwoju fizycznego sprawa jest o wiele bardziej prosta – wystarczy kupić odpowiedni drapak dla kota, gumową kość dla psa czy domek wspinaczkowy dla chomika. Zapewnienie im prawidłowego rozwoju psychomotorycznego jest niejako więc obowiązkiem każdego właściciela, jednak cały czas wiele osób nie pojmuje, jak wielką odpowiedzialność biorą na siebie za każdym razem, gdy przygarniają pod swój dach jakiekolwiek zwierzę. Dla nich kot, pies, chomik albo zwyczajna rybka to w większości przypadków nie jest żywa istota, mogąca odczuwać, mająca swoje potrzeby, ale zabawka czy przedmiot, którym możemy pochwalić się wśród rodziny i znajomych. Nic więc dziwnego, że duża część właścicieli na przykład kotów albo innych zwierząt domowych, których zwykle nie wypuszcza się samopas na dwór, nawet nie wiedzą, czym jest "http://www.zoologiczny.sklep.pl/Drapaki__39_360">drapak dla kota</a>, ani jaką ważną funkcję spełnia. Oczywiście nie należy tego rozpatrywać w kategoriach najwyżej rangi: drapaki mogą być bowiem zastąpione przez meble, ściany czy kawałek szorstkiej ścierki lub materiału. Jednak jeśli zależy nam na maksymalnym komforcie naszego zwierzaka, chcemy zapewnić mu jak najlepsze warunki do życia i zabawy (oraz pragniemy uchronić nasze meble czy ubrania przed zniszczeniem) warto zaopatrzyć się drapak. I nie ma tu znaczenia, czy będzie to wersja podstawowa, którą można postawić na podłodze, biurku czy przymocować w dowolne miejsce lub wersja rozbudowana, zajmują nierzadko niemałą przestrzeń, ponieważ liczy się sam fakt dbałości o zwierzaka. Finalnie również aspekt finansowy ma tutaj duże znaczenie, taniej bowiem kosztuje zakup specjalnego mebelka dla kota niż nowego skórzanego fotela.

o Autorze

Wolfik

Artykuł pochodzi z serwisu "http://albercik.pl">Albercik.pl - darmowe artykuły na WWW</a><br><br>